Japanska stafrófið: Hiragana og Katakana

Rannsóknin á japönsku tungumáli felur í sér þrjá hluta. Í fyrsta lagi lærum við hieroglyf, sem þýða heil orð. Þau eru lánuð aðallega úr kínversku bréfum, en eru lítillega breytt. Þessi hluti er kallað "kanji". Þá er japanska stafrófið - hiragana og katakana rannsakað. Þessir tveir skrifa kerfi samanstanda af stöfum sem gefa japanska tungumálið sjálfsmynd og sérstöðu. Jæja, skulum íhuga í röð, hvað er japanska stafrófið í heild, hvernig á að læra það og hvað það byggist á.

Cana

Þetta er almennt nafn japanska kerfisins skrifunar og lesturs, sem nær yfir bæði hiragana og katakana. Kana samanstendur af grafískum gögnum - það er stafir sem hafa ákveðna röð af ritunarlínum og ákveðnu útliti. Til dæmis hafa stafir hiragana hringlaga form og bratta endingar. Í katakan eru hieroglyphs skörpum og nákvæmari í stafsetningu. Nútíma japönsku nota sjaldan kana sem sjálfstætt skrifkerfi eða orð. Að jafnaði gegnir þetta frumbyggja japanska stafrófið stuðnings hlutverk þegar þörf er á skýringu fyrir suma Kanji stafi eða fyrir önnur tungumál.

Cane Record

Ólíkt kanji, þar sem hieroglyfir geta verið skrifaðar á nokkurn hátt, á móðurmáli japanska tungumálum, spilar röð teikningalína mjög mikilvægu hlutverki. Hvernig skýringarmyndin verður skrifuð getur hjálpað til við að ákvarða höfund sinn, stofna, svo sem, handrit eiganda, stundum jafnvel áhrif á merkingu þess. Að auki hefur stafrófið japanska tungumálið svo strangar reglur um að skrifa hieroglyphs, ekki aðeins vegna einingarinnar. Með því að halda fast við þá verður þú fær um að teikna skilti sem þú þarft á stystu mögulegum tíma og vanræksla fyrir reglurnar mun fresta ritunarferlinu.

Hiragana og lýsing hennar

Þessi tegund af ritun er notaður til að skrifa niður orð sem eru ekki í kanji. Þetta er nauðsynlegt í þeim tilvikum þegar rithöfundurinn þekkir ekki ákveðin hieroglyf eða skilur ekki merkingu sína að fullu. Í þessu bréfakerfi táknar einn stafur einn moras (það er japanska stíllinn). Vegna þess að þú skrifar orð þarftu að nota tvær eða fleiri stafi. Þetta japanska stafrófið getur sent þrenns konar hljóð. Í fyrsta lagi er einhver hljóðnemi; Annað er samsetningin í samhljóða og hljóðinu sem fylgir því; Þriðja er nasal sonan. Hér er athyglisvert að síðasta flokk hljóð á japönsku getur hljómað mjög sterkur (rússneskur "n", "m") og hefur ákveðna "franska" hreim.

Uppruni skrifunar

Japanska stafrófið af hiragana fæddist um 5. öld. Forfaðir hennar er talinn Manegan. Þetta flókna orð vísar til skrifa kerfisins sem var í Japan í tímann til útlits hiragana. Með hjálpinni voru skráðar glósur, sem hljómuðu um það sama og kínverska, en þau voru skrifuð á mismunandi hátt. Í sanngirni ber að hafa í huga að síðar, þegar manegana var umbreytt, varð áhrif kínverskra tungumálsins á það enn meiri. Hiragana er upprunnin með því að skrifa þessar forna hieroglyphs með stíl tsaosh, sem var felast í kínverska skrautskrift. Slík myndbreyting olli mörgum skriflegum táknum til að breyta formum þeirra án viðurkenningar. Og til að finna líkingu á milli fornu tungunnar og nútíma skrifunarskrifa, kannski aðeins fagmaður fyrir hvern japanska tungumálið er innfæddur maður.

Hvernig á að læra hiragana fljótt

Þetta japanska stafrófið, einkennilega nóg, inniheldur nokkrar hieroglyphs sem auðvelt er að muna. Fyrir þetta er einstakt ljóð - Iroha, sem þýðir sem "lag af blómum". Það var skrifað á 10. öld, og síðan hefur hljóð margra skrifaðra einkenna breyst, sem leiddi til þess að rímur minnkaði. Engu að síður getur þú lært það, sem mun hjálpa til við að muna allt stafrófið af hiragana. Í myndunum er ljóðið gefið upprunalega á japönsku og við hliðina á því er yfirskrift á latínu.

Lýsing á katakana

Kerfið af þessari ritun getur ekki verið sjálfstætt, að minnsta kosti í nútíma japönsku. Japanska stafrófið katakana er notað til að lýsa fyrirbæri, hlutir eða nöfn sem eru erlendir, þar á meðal rússnesk eða evrópsk uppruna. Einnig eru glósur í þessum hópi oft að finna í málverkum, versum og prósum. Þetta er nauðsynlegt til að gefa verkinu sérstaka, einstaka lit. Koma mjög oft á katakana á augum okkar í bréfaskipti fólks, í samtalstölum (aðallega á svæðum Japan), í erlendum veggspjöldum og slagorðum.

Hieroglyphs og framburður þeirra

Katakana, eins og japanska stafróf stafrófið, samsvarar fullkomlega öllum canons of cana. Það hefur eingöngu hljóðhljóð og samhliða samhljóða, eftir því að opnar hljóðhljómar. Mjög sjaldan eru nasal sonants, sem eru að mestu leyti áberandi. Héroglyphs í stafrófinu eru fáir: níu hljóðbréf, 36 opnar moras (stafir) og eitt nef, sem táknar ン táknið. Það er einnig mikilvægt að hafa í huga að í katakana hafa allar glósurnar nákvæmar og strangar útlínur. Línurnar þeirra eru beinir, endarnir eru skýrar, krossarnir eru alltaf gerðar á ákveðnum stöðum.

Rannsóknin á katakana

Því miður skrifaði enginn einfalt ljóð í þessu skrifkerfi sem myndi hjálpa okkur að læra alla glósur í einu með því að nota skemmtilega rímheyrslu. Þess vegna er hægt að læra katakana vandlega með því að læra japanska talað tungumál. Mjög oft, til að senda fyrirbæri, eru nöfn, nöfn dýra og plöntur og önnur lánin orð notuð hér að ofan nákvæmlega úr þessum stafróf. Hins vegar er það þess virði að muna að ólíkt hiragana, katakana sameinar ekki kanji og hefur í grundvallaratriðum ekki neitt sameiginlegt við kínverska skrif og framburð.

Niðurstaða

Í japönsku eru margar stafróf, en margir þeirra eru nú þegar talin dauðir. Íbúar landsins í upprisu sólinni nota þessa dagana aðeins þrjá af þeim - það er kanji (byggt á kínversku), hiragana og katakana. Það er mikilvægt að hafa í huga að það er annað skrifkerfi sem er notað í Japan - það er romaji. Það samanstendur af latneskum bókstöfum, en ritningin veitir hljóðið af glósurum. Þetta skrifa kerfi var þróað til þægilegra samskipta við íbúa vestrænna heimsins.