The víxl samhljóða í rót orðs. Samhljóðar í rússnesku tungumáli

Samhljóðar í rússneska tungumál eru sérstakar ræðu hljóð. The atkvæði, sem þeir eru í sambandi við önnur hljóð. Í mótsögn við vowel, ekki samhljóða mynda ekki að atkvæði hornpunkt. Í tengslum við að breyta og bæta lexical uppbyggingu orða eru undir ýmsum umbreytingar. Einkum sumir skrifað merki er hægt að skipta hinum. Ein tegund af umbreytingu er víxl samhljóða í rót orðsins. Hvað er það? Hvernig breytist? Um þetta síðar.

almennar upplýsingar

Heyrnar samhljóðar eru tiltölulega minni en sérhljóða, heildar orku og má ekki hafa skýra Formant uppbyggingu. söngvara tract þrengist framburð af hljóðum. Niðurstaðan er heill eða að hluta teppa loftflæði, sem er að hitta hindrun, er farin að breyta stefnu sinni. Á rússnesku greina hávaðasamir samhljóða (affricates, fricatives, sprengjuleitarhundum); sonorantov group (lateral og slétt), polusoglasny (hálf-vowel) "th". Það eru sonorous hljóð - skjálfta og nefi.

consonantal

Meðal mest dæmigerður samsetningu eftirfarandi skal tekið fram:

• s - F - g (vinir - Friend - kærastan);
• c - H - a (andlit - andlit - í andliti);
• c - W - x (leshy - tré verði plægt - verði plægt);
• g - D (endurnýjun - ungur, fara - til að fara);
• UT - CK (fáður - gljái);
• u - a (bundnu brú);
• BL-b (I mun eyða - eyðileggja);
• er - í (smitandi - smitandi);
• ml - m (fóður - fæða);
• ru - n (kaupa-kaupa) og aðrir.

Reglurnar í rússneska tungumál til að útskýra slík rödd sýni að einfalda ferlið. Þetta fylgir missi af upprunalegu merkingu hljóðum. Í vafatilvikum, til að athuga notuð samsvari í rót orðsins.

Upprunalegu útliti hönnun

Í sumum tilvikum, það er einhver vandi við það hljóð er talinn grunn uppbygging. Having a sérstaka samsvari í rót orðsins, verðum við að skilja hvaða skilningi er kynnt í nýju skipulagi. Svona, til dæmis, "vinur" - er dregið af "einum", og valkostur "vinur" er mynduð, sennilega undir áhrifum slíku formi sem "brigade", sem sjálft er einföldun "friendess, annað, annað." Þessi tegund af beyging í framtíðinni getur leitt til mikið rugl. Þess vegna missti hún fyrstu hljóð og merkingartækni skýrleika.

"C - H - K"

Þessi víxl samhljóða í rót orðsins er öðruvísi. Byrjunar (fyrstu) hönnun - "andlit". Í kjölfarið, eftir viðskiptin birtist orðið "manneskja". Hér hljóðið af "a" er breytt í "c". Hönnun breytingar á. Niðurstaðan er orðið "andlit". Samkvæmt útfærslum túlkun, það eru mismunandi merking leiðir atkvæði. Þannig, til dæmis, "að" - a "yfirborðið hlíf", "ZO" er skilgreint sem "full efnasamband" og "Chi" - "spilun eða fullur framhald". Þess vegna hafa hönnun breytingar mismunandi merkingu: "Gleði útliti" (úr "andlit"), "lirfu gríma, framúrskarandi" (úr "Lich"), "fóður, framan" (frá aðila ").

"X-III"

Íhuga skiptis samhljóða í rót orðsins "plóg". Upphaflega, það verður að segja að þessi uppbygging er afleiða "nára". "Plough" í fornu túlkun - að rækta barm til að endurskapa og sáningar. Það var aðeins í kjölfarið myndast og felst merkingartækni flytja til ræktunar og jarðvinnsla í landbúnaði. Hingað á ópersónulega sögn mynd varðveitt uppbyggingu "nára" og persónulega eyðublöð á sama tíma eru áberandi með "SH". Til dæmis: "að plægja, plóg, plóg."

Um sama meginreglu það er víxl samhljóða í rót orðsins "skógur". Eins og í þessu tilfelli, að breyta hönnun? Um leið og "skógur" er farin að sýna að "skógur", en "Avatar", í stað "A", "w" birtist. Til dæmis er "djöfullinn". Á sama tíma, ef tilgreindur framandi beint skóginum eru ekki felast í hönnun er haldið "með". Til dæmis, "Forester".

"Art / CK - Y"

Sömu reglur rússnesku tungumáli er að ræða í hönnun breytinga á stöð "CK". Þegar þetta fer fram sama "merki um eitthvað einkennilegur, persónuleg felst skynja tengjast merkingu." Til dæmis: "háglans-fáður" og "cobbled-brú". Í fyrra tilvikinu kemur fram tilfinningu - finnst fáður, svo við ljóma. Ásamt þessum "skína" - það er eitthvað án tillits til persónu, en "fáður" - embodiment skynjun á mannlegri reynslu.

Hið sama má sjá í öðrum dæmum. Til dæmis, mannvirkjum, svo sem "fyrirgefa" - "fyrirgefningu", "Bush" - "bushing" og svo framvegis. Það er, á meðan fram að slík breyting "V-u" á sér stað ekki aðeins í rót, en einnig í viðskeyti. Til dæmis: "hudost" - "halla", "þurr" - "halla". Væntanlega, þetta "náttúrulega þörf" umbreyting stáli og flutt til annarra yfirbygging.

"L"

Að sumu leyti, sérstakt form skynjunar má með útliti hljóðið í breyttri byggingu. Sé um að ræða "l" í samsetningunum er bætt við skilningi að vera "burðarvirki, ladnost innra ástand." Dæmi gæti verið orðin þriðja mann: Ég mun eyða, ást, Shumla, mylja, kaupa, þjást. Á sama tíma í öðrum persónulegum tegundum þessara mannvirkja hljóðið "L" vantar: tortímingu, ást, mylja, kaupa, shumim þola. Útskýra þetta víxl á samhljóða í rót getur verið sem hér segir: tilkomu "L" í fyrstu persónu, það er, í hönnun, sem endurspegla eitthvað "einka, tilheyra mér" - þetta er birtingarmynd eigin "I", innra ástand. En hinn: "Þú, hún, þeir," og svo framvegis - það er utanaðkomandi, sem er ekki í tengslum við perceiver, það er, "fyrir utan mig", og þess vegna "n" er ekki þar.

Breytingar til "landamæri" af yfirbygging

Hins vegar verð ég að segja að breytingar geta aðeins farið fram í einhverri svæði: með viðskeytinu, forskeytið eða rót. Það er hvers vegna einn ætti greinilega skilja mörkum yfirbygging. Hljóðritað reglur rússneska tungumál benda á eftirfarandi: grundvöll fyrir byggingu orða, svo sem "tré" eða "voschanoy", það er "u". Þetta er vegna þess að umbreyting fer fram í helstu yfirbygging, "vax", "borð". Það fer fram til skiptis samhljóða í rót orðs. En í slíkum mannvirkjum sem "paving", "sandsteinn", í stað þess að "u" birtist "MF". Þetta er vegna þess að breytingin hefur áhrif á landamæri rót og viðskeyti í orðinu "hundur-app", "bar-CA".