Yfirlýsing um rússneska tungumál rússneskra rithöfunda. Stutt yfirlýsingar um rússneska tungumálið

Rússneska tungumál tilheyrir fjölda alþjóðlegra tungumála og er með í efstu fimm af þeim sem tala það. Það er ríki tungumál í Rússlandi, interethnic í löndum fyrrum Sovétríkjanna, opinbera í Sameinuðu þjóðunum. Einstakleiki, upplýsingaöflun, gnægð af stílfræðilegum, tungumála-, tjáningarlegum hætti og möguleikum eru aðeins nokkrar af þeim kostum sem rússnesk tungumál hefur erft yfir aldirnar tilveru þess. Yfirlýsingar hins mikla rithöfunda, slaviska menningu og sérstaka stað í okkar tungumáli (það vísar til Austur-útibúsins) leggur áherslu á að hlutverk þess í heimssamfélagi með tímanum eykst aðeins.

Hins vegar er ekki nóg að læra aðeins umtalsefni hans. Sannlega læsileg manneskja er sá sem hefur tökum á lögum og eiginleikum bókmennta sem bestir rithöfundar og skáldar Rússlands unnu á öllum tímum .

Það sem við höfum er ekki geymt ...

En því miður, á núverandi stigi, veldur ríkið rússnesku (bæði talað og bókmennta) tungumálið fleiri og fleiri deilur og fær óljós mat. Sumir telja að daglegt mál ætti að endurspegla raunveruleika lífsins að fullu og því viðurkenna að nota fjölda lántaka (þau voru alltaf, en það var mál), unglingaslangur og jargon, grimmur og jafnvel ruddalegur orðaforði. Aðrir, að jafnaði, fólk með heimspekilegan menntun, er áhyggjufullur af þeirri staðreynd að öldungaríka stolt fólksins (mundu eftir fjölmörgum yfirlýsingum framúrskarandi rithöfunda um rússneska tungumálið) gæti hætt að vera svo í framtíðinni. Og þetta er alveg skiljanlegt. Mjög oft, frá sjónvarpsskjánum eða frá háum pólitískum vettvangi (það er gert ráð fyrir að menn séu menntaðir þar), heyrum við ræðu með miklum fjölda málfræðilegra og orthópískra villna sem eru áberandi jafnvel við venjulegan skólabona. En töluvert nýlega starfaði hátalari eða hátalari í sérstökum undirbúningi, og ræðu sjálft var staðalbúnaður bókmenntaþátta fyrir alla íbúa stórsvæðis.

Hverjar eru ástæður fyrir tilkomu og svo hratt þróun á rússnesku tungumáli neikvæðra fyrirbæra sem hafa áhrif á ríki hans?

Að tala rétt er ekki smart

Satt eins og það hljómar, en það er satt. Stundum eru áheyrendur laðar af getu til að sýna fallegt orð, sérstaklega erlendir, í samtölum. Og það skiptir ekki máli hvort það sé rétt (hér er rétt að vitna í orðin V. Belinsky, sem skrifaði að notkun á erlendu orði í stað núverandi rússnesku er hægt að líta á sem móðgun við "skynsemi og ... bragð") og hvort merking þess sé raskað. Það er oft vel þegið í samfélaginu og hæfni til að standa út úr hópnum, jafnvel þótt það sýni fram á fullkominn fáfræði eða hunsa viðurkenndan staðla um siðareglur. Í þessu sambandi muna ég ekki eina yfirlýsingu um rússneska tungumál rússneskra rithöfunda. Til dæmis, að einhvern veginn að takast á við tungumálið - og hugsa líka, einhvern veginn (A. Tolstoy). A. Chekhov, sem endurspeglar eiginleika greindra manna, benti á að það sé slæmt að segja fyrir honum "ætti að teljast ósæmilegt og ekki hægt að lesa og skrifa." Það væri gott að þekkja og muna þetta til stjórnmálamanna okkar, menningarmyndir, sjónvarps- og útvarpsstarfsmenn, undirbúa ýmis konar opinber mál.

Saving orð er merki um fljótur flæðandi tíma

Annað neikvætt fyrirbæri, sem leiðir til þess að fátæku rússnesku tungumálið er fyrir hendi, er virk notkun farsíma og internetið í daglegu lífi. Með öllum forsendum þeirra ber að hafa í huga að nútíma fólk hefur nánast hætt að skrifa og lesa. Í stöðugum skyndihjálpum breyttu stutt SMS-skilaboð í helstu samskiptatækni, ekki aðeins fyrir unglinga og ungt fólk heldur einnig fyrir þá sem eru eldri. Og þar sem hefðbundin bréf sem voru til í aldarinnar eru alveg farin, voru þau skipt út með rafrænum skilaboðum, sem venjulega samanstanda af nokkrum stuttum setningar, ramma skyndilega. Annars vegar, það er auðvitað gott að nútíma kynslóðin sé að læra að tjá hugsanir sínar með nákvæmum hætti og bregðast við aðstæðum á farsímanum. Eftir allt saman, N. Nekrasov hvatti til að tala á þann hátt, "þessi orð ætti að vera þungur og hugsanir rúmgóðar". Það eru bara svo stuttar fullyrðingar um rússneska tungumálið og oft er litið á kosti lakonic ræðu. Þess vegna er brevity orðin takmarkaður hugsun, skortur á orðaforða og ekki bráð hugur.

Mikill kraftur listræna tjáningar

The raunverulegur vandræði af núverandi kynslóð, eins og áður hefur verið lýst, er að það hefur nánast hætt að lesa. Klassísk verk sem fyrir nokkrum áratugum hafa lesið heitt og nokkrum sinnum, í dag fyrir marga skólabörn - og ekki aðeins! - hefur breyst í overwork. Hvers konar ánægju er þar í stórkostlegu versunum Pushkin, Lermontov, Blok, Yesenin, Tsvetaeva ... Eða einlæg samúð fyrir hetjur Gogol, Turgenev, Tolstoy, Bunin, Chekhov, Bulgakov ... Í dag er stuttu efni þeirra nú þegar náðst - velgengni þegar. Á meðan eru sögur og yfirlýsingar um rússnesku bókmenntir staðfestir af löngu þekki hugsun fyrir alla: lestur góðra listaverka hjálpar þér að læra að tala fallega og rétt, með nákvæmlega og nákvæmlega tjá hugsanir þínar. Til dæmis, M. Lomonosov á einu sinni talið bókina að vera uppspretta "fegurð, hátign, styrkur og auður rússneskra tungumála". R. Descartes kallaði einnig að lesa góðar bækur "að tala við bestu fólkið frá fortíðinni ...". Og aðeins þeir sem eru fullkomlega færir um að njóta tungumáls listaverkanna uppgötva hið sanna merkingu setningarinnar Paustovsky: "Margir rússnesku orðin geisla ljóð ...".

Power pop og gult stutt

Hvað fær ungmenni í staðinn fyrir klassíska bókmenntir, sem á morgun munu tákna og stjórna ríkinu okkar? Aðallega stutt, en eftirminnilegt "musi-pusi" og "klappa augnhárin" í skynsamlegum popplögum með taktískri tónlist. Eða endalaus beinþvottur og frumstæðar sögur í lágmarksspekilegum ritum: gula fjölmiðlinum, pókerleikari og ástarsögur. Og hver hér mun muna staðhæfingar frábærra rithöfunda um rússneska tungumálið, þar sem hann er kallaður "sveigjanlegur, lush, unexhaustibly rich, greindur ljóðræn tæki" (A. Tolstoy), hjálpa í lífinu, eða "dýrmætasta hluturinn" þar sem "allt er korn , Stór, eins og perlur sjálfir "(N. Gogol).

Ástin fyrir landið byrjar með ást á tungumáli

Svipuð ástæða leiðir til annars mikilvægrar hugsunar. Sérhver maður ætti alltaf að muna eitt: án góðrar þekkingar á móðurmálinu er ómögulegt að verða patriot, sem er staðfest með stuttum yfirlýsingum um rússneska tungumálið. Þjóðmálið er "sögu þjóðanna, leið siðmenningar og menningar" (A.Kuprin), "játning fólksins, sál hans og líf ..." (P.Vyazemsky). Þess vegna er það mjög oft, ásamt heimildarmyndum til að fá fullan skilning á ferlum sem koma fram við þróun landsins, kynnt þjóðverkverk (einkum orðstír, orð, lög, bylinas), meistaraverk í klassískum bókmenntum, fræðilegum orðabækur.

Til að draga saman, vil ég vekja athygli á frægu orðum N. Karamzin sem þú getur ekki kallað þig patriot án ástars fyrir móðurmál þitt.

Staður í heiminum

Mismunur margra manna í eigin ræðu er sérstaklega móðgandi gegn bakgrunni viðurkenningar á merktum málfræði okkar af útlendingum. Til dæmis leggur bestu yfirlýsingar um rússneska tungumál erlendra tölva áherslu á yfirburði yfir öðrum þekktum tungumálum. Ríkustu meðal allra "evrópskra mála", "tungumál ljóðsins" var kallaður af franska rithöfundinum P. Merimee, "fallegu", "sterkasta og ríkasta lifandi tungumálið" - F. Engels. Það væri viðeigandi hér að segja eitthvað um rússneska tungumál rússneskra rithöfunda. Heimurinn viðurkenning og yfirburði rússneska málfræði var tekið fram af skáldunum M. Lomonosov og M. Derzhavin. Að mati F. Dostoyevsky, aðeins eftir að hafa lært móðurmálið að fullu, getur maður lært erlend tungumál. Ótrúlegt og sjónarhorn L. Tolstoy, sem var fljótandi á frönsku. Hann viðurkenndi að hið síðarnefnda er aðeins passa að "blikka", en hjartað getur aðeins talað á rússnesku.

"Rússneska tungumálið er eitt af ríkustu tungumálum í heiminum ..."

Svo skrifaði meira en eitt og hálft öld síðan V. Belinsky. Vandlega lesið yfirlýsingar mikilla rithöfunda um rússneska málið, en hægt er að skilja smám saman lög hugsjónar, sem, eins og áður hefur komið fram, er mjög sjaldgæft í dag. "Það eru engin hljóð, litir, myndir og hugsanir, sem ekki væri nein nákvæm lýsing," sagði Paustovsky. Og Chekhov, að reyna að bjarga samkynhneigðum sínum og afkomendum frá óhóflegri fágun í orðum, varaði: "Tungumálið ætti að vera einfalt og glæsilegt." Þá, samkvæmt A. Kuprin, myndi hann verða "myndarlegur, melodious, svipmikill, sveigjanlegur, hlýðinn, hæfileikaríkur og hæfileikaríkur", samkvæmt K. Paustovsky, með honum er hægt að "framkvæma kraftaverk".

Ást og virðing er fyllt með öllum yfirlýsingum rússneskra skálda um rússneska tungumálið.

"Great, voldugur, sannfærður og frjáls ..."

Slík epithets heiðraða móðurmálið í IS Turgenev, höfundur ljóðs í prósa, þekktur, ef til vill, til allra íbúa landsins. Það sér rithöfundinn "stuðning og stuðning" sem hann þarf langt frá heimalandi hans. Verkefnið er fulltrúi ótæmandi ást á helstu fjársjóði fólksins, sem hjálpar hlutlægum að meta hvað er að gerast í landinu. Svipaðir tilfinningar eru upplifaðir af Ivan Sergeyevich og í tengslum við rússnesku fólkið - bardagamaður hins mikla tungumál. Þessir tveir hugmyndir eru óaðskiljanlegir frá hinu í huga rithöfundarins, eins og sést af stuttum yfirlýsingum um rússneska tungumálið: "þú getur ekki trúað því að slíkt tungumál hafi ekki verið gefið fólki frábært."

"Móðurmál"

Algjörlega mótsagnakennd hátíðlegt og nokkuð hörmulegt ljóð af táknmálanum V. Bryusov. Skáldið er frjálst í játningum sínum að tungumálið er fyrir hann útfærslu bestu afrek rússneskra manna. Hann gefur upphaflega vængina, bjargar honum í "klukkustundum máttleysi", sökkt í leyndardóm undarlegra hljóða. Á sama tíma, fyrir skáldið, er rússnesk tungumál ekki aðeins "trygg vinur" heldur einnig "skaðleg óvinur", "konungur" sem vafði upp skuldabréfunum og sleppur ekki. Vegna þess að Bryusov réttilega krefst fyrir sig allt fé sitt með arfleifð. Slík yfirlýsing um rússneska tungumál rússneskra rithöfunda og skálda sanna sérstaka tilgang sinn á jörðinni: að varðveita hið mikla orð sem gefið er til fólksins og gefa það til niðja. "Heimurinn þinn - að eilífu búsetu mína", - dregur línuna undir hugsunum hans V. Bryusov, ákvarðar stað rússneska tungunnar í lífi sínu.

Verk eftir K. Balmont

River og steppe víðáttan, fyllt með örninni og úlfurinn af úlfur, hljóðið á mantis og cooing af dúfu, mögla lykill og vorstjörn, sér hann rússneska tungumálið í ljóðinu með sama nafni. Orð skipstjóra hjálpar skáldinu að lýsa einstökum fegurð innfæddur lands, tjá ást sína fyrir ættarhússhúsið og Rússland, sem hann þurfti að yfirgefa að eilífu.

Tilvitnanirnar sem vitnað er til í þessari grein, yfirlýsingar hinna miklu um rússnesku tungumálið endurspegla orðin frá öðru starfi K. Balmont - "The Russian Language: Vilja sem grundvöllur sköpunar". Í því kallar skáldið innfæddur ræðu sína "sönn, frumleg, hreinn, ótrúlega", sem er "einn af helstu talismennunum" í miklu Rússlandi. Það er nóg að snerta rússneska tungumálið og það mun gefa stórkostlegu mynd, sem allir þekkja frá barnæsku. Og þegar fyrir Balmont eru vel þekkt línur Turgenev, sem einnig þrá í erlendu landi, hljóð fyrir okkur.

"Hugrekki"

Annað frábært ljóð tilheyrir A. Akhmatova, það var skrifað árið 1941 í vígslu Leningrad. Anna Andreevna talar við erfiðustu tímann fyrir landið fyrir hönd alls kynslóðarinnar, sem hefur risið til að verja innfæddur land og helstu þjóðsjóður: "... við munum varðveita þig, rússneska ræðu ...". Þetta er fyrsta forgangsverkefni hennar sem skáld og borgari, sem er fær um að "hvetja og styðja landamæri" með "miklu rússneska orðið". Og eins og eið, hljómar síðasta línan í ljóðinu: "Við munum bera þig frjálsa og hreina ... og úr haldi munum vista að eilífu."

Reyndar hafa slíkar yfirlýsingar rússneskra rithöfunda um rússneska tungumálið, falleg ljóð um kraft hans og styrkur ítrekað stutt fólkið í erfiðustu fyrir hann og fyrir landið.

Samantekt

Vissulega er rússneska bókmennta tungumálið gullfundur landsins. Og listaverkin sem eru skrifuð á henni eru hluti af ríkissjóði heimsbókanna. Og að öll orðrómur rússneskra rússneskra rithöfunda, skálda, annarra menningarlegra tölva eftir áratugi og öldum var hrifinn af sömu hroki og þeir eru berir þeirra. Við trúum á kraft sinn verðum við að varðveita það sem hefur verið afhent til okkar sem arfleifð.